Komórki jajowe, które nie zostały zastosowane w procedurze medycznie wspomaganej prokreacji, mogą być przechowywane na podstawie umowy zawartej przez pacjentkę z bankiem komórek rozrodczych i zarodków (Vitrolive lub innym) przez okres wskazany w umowie.
Przechowywanie polega na zamrożeniu nadliczbowych komórek jajowych w celu ich wykorzystania do kolejnej procedury zapłodnienia pozaustrojowego (po rozmrożeniu komórki jajowe poddane są zapłodnieniu w procedurze ICSI). Mrożenie powoduje zahamowanie metabolizmu i wstrzymuje procesy starzenia się komórki. Tym samym „wiek” komórki jajowej po rozmrożeniu jest taki sam, jak wiek pacjentki w dniu ich pobrania, co może mieć znaczenie w powodzeniu procedury zapłodnienia pozaustrojowego. Udowodniono, iż wiek pacjentki jest jednym z najistotniejszych czynników rokowniczych w staraniach o ciążę. Wykorzystanie mrożonych komórek jajowych pozwala ponadto na ominięcie obciążającej organizm stymulacji jajeczkowania.
Pacjentka może zamrozić wszystkie uzyskane w wyniku punkcji jajników komórki jajowe w celu zachowania lub zabezpieczenia swej płodności.
Z badań naukowych wynika, że mrożenie komórek jajowych wiąże się obecnie z nieco mniejszym prawdopodobieństwem uzyskania ciąży w wyniku ich pozaustrojowego zapłodnienia w stosunku do postępowania standardowego. Skuteczność takiego postępowania wynosi około 20% ciąż w przeliczeniu na mrożoną komórkę jajową. Ze względu na krótki czas stosowania tej techniki brak jest jeszcze światowych dowodów świadczących o pełnym bezpieczeństwie medycznym (zdrowotnym) tej procedury (brak wystarczających danych odnośnie przebiegu ciąży i jej powikłań oraz brak badań populacyjnych dzieci narodzonych po zapłodnieniu rozmrożonych komórek jajowych). Wydaje się jednak, że zarówno postępy technik zamrażania (witryfikacji) komórek jajowych, jak i częstsze stosowanie procedury potwierdzą w najbliższej przyszłości jej bezpieczeństwo i zwiększą skuteczność.
Po rozmrożeniu komórki jajowe mogą nie spełniać kryteriów biologicznych umożliwiających dokonanie procedury zapłodnienia pozaustrojowego, co w konsekwencji będzie powodem odstąpienia od tej procedury.
W wyniku procedury zapłodnienia pozaustrojowego może być uzyskana znacznie większa liczba zarodków niż z przyczyn medycznych można jednorazowo przenieść do jamy macicy. Zarodki te mogą być transferowane w późniejszym okresie bez konieczności przechodzenia całej procedury od początku (tzn. z ominięciem stymulacji jajeczkowania i punkcji jajników). Mrożenia zarodków dokonuje się w zależności od liczby i jakości uzyskanych zarodków w 2-3 lub 5-6 dobie rozwoju.
W przypadku przedłużonej hodowli należy pamiętać, że nie wszystkie zarodki mogą osiągnąć stadium blastocysty i może zajść konieczność odstąpienia od ich zamrożenia. Statystycznie około 20-50% zarodków uzyskuje stadium blastocysty. Decyzję, które zarodki zostaną poddane procesowi mrożenia (witryfikacji) podejmuje embriolog.
Po rozmrożeniu zarodków możliwość uzyskania ciąży zależy od ich potencjału rozwojowego, jednakże jego ocena metodami przyżyciowymi możliwa jest tylko w sytuacji stwierdzenia skrajnych zaburzeń budowy (morfologii) embrionu.
Transfer rozmrożonych zarodków nastąpi wyłącznie za obopólną zgodą pary, od której je uzyskano. Kolejna procedura zapłodnienia pozaustrojowego może być przeprowadzona dopiero po wykorzystaniu zamrożonych zarodków.
W przypadku braku zgody na zamrożenie zarodków, do procedury zapłodnienia pozaustrojowego zostaną użyte maksymalnie 3 komórki jajowe, co często zmniejsza szansę na uzyskanie ciąży (możliwy jest brak zapłodnienia, rozwój mniejszej liczby zarodków i (lub) nieprawidłowy rozwój zarodków w związku z niską wartością biologiczną komórek jajowych).
Jeśli Ty lub Twój partner chorujecie np. onkologicznie, mrożenie i przechowywanie gamet może pomóc Wam zabezpieczyć płodność i zajść w ciążę w przyszłości. Dowiedz się więcej.
Zadzwoń do nas +48 91 48 64 345 |napisz do nas 
